︎
-

Mijn zomer met Streuvels

solo,2025 - Museum Streuvelshuis, Ingooigem




Pieter jan Martyn bouwt in Mijn zomer met Streuvels een fictieve briefwisseling op met Stijn Streuvels, gesitueerd tijdens diens vaartocht met ’t Haantje. Wat begint als historische evocatie, wordt een intieme dialoog over nabijheid, verlies en artistieke verwantschap. Martyn positioneert zich — niet als biograaf, noch als illustratief verteller — maar als tijdgenoot, reisgezel en vertrouweling.




Alle beelden zijn bewust geënsceneerd door de kunstenaar. De bijhorende brieven — eveneens door Martyn zelf geschreven — vormen geen illustratie, maar een parallelle vertelling die de schilderijen kadert, tegenspreekt en verdiept. De werken functioneren als pseudo-documentaire bewijsstukken: zorgvuldig geconstrueerde beelden die een gedeeld verleden suggereren, terwijl ze in werkelijkheid de sporen van een persoonlijk nu registreren.

De tactiliteit van het geschilderde — verweerde pigmentlagen, geschuurde overgangen, weggespaarde randen — werkt als een sluier. Martyn toont net genoeg om het onzegbare te laten resoneren: verwrongen perspectieven, verschuivende kadreringen en suggestieve details die spreken over wat niet werd gezegd. De reeks verankert zich zo in het spanningsveld waarin Martyns oeuvre zich beweegt: tussen archief en verbeelding, tussen reconstructie en hiaten.



In de brieven — sober van toon, nooit bekentenisachtig — sluimert een symbolische zoektocht naar een vaderfiguur en een veilig anker na een toxische breuk. De historische setting is geen decor, maar een instrument: zij laat toe om met afstand te spreken en toch dichter bij de kern te komen. De fictie is hier geen ontsnapping; ze is een methodiek van waarachtigheid.

Schilderkundig sluit de schriftuur die benadering: monochrome onderlagen krijgen een zweem van kleur; contouren worden opgeroepen en weer teruggeduwd, alsof het beeld zichzelf herinnert. Elk doek is minder een illustratie van de brieven dan een parallelle verhaallijn: beeld en tekst lopen naast elkaar en kruisen elkaar op beslissende momenten.


Mijn zomer met Streuvels is daarmee Martyns meest persoonlijke reeks tot nu toe. Ze verbindt de pseudo-journalistieke precisie van eerdere historische reeksen met de innerlijke helderheid na het hypnosetraject, en raakt de onderstromen van zijn werk: herinnering als montage, afwezigheid als onderwerp, het beeld als plaats waar waarheid en constructie elkaar verdragen.



Niet het grote gebaar, maar de kleine verschuiving in perspectief maakt het verschil: geschiedenis als schuilplek én spiegel, 
waar het nabeeld van een ervaring precies genoeg licht afgeeft om verder te gaan.




















all rights reserved   ©  Pieter jan Martyn 
Mark